Kevin Bouckaert & Jeska Pepermans

In het kader van de geplande ontwikkeling door Matexi en evillas aan Hofakker te Wuustwezel, waar een bouwproject met 80 woningen gerealiseerd wordt, vond een archeologische opgraving plaats begin 2024. In de toekomst zullen gezinnen er in alle rust, ruimte en met de nodige voorzieningen kunnen wonen. Echter, eerst blikken we even terug op het verleden. Er werd een depressie aangetroffen met vondsten die teruggaan tot de steentijd en bewoningssporen uit de ijzertijd tot en met de volle middeleeuwen.

*Figuur 1: Sfeerbeeld winterse omstandigheden tijdens het onderzoek*

Er konden minstens 25 archeologische structuren herkend worden met zeven hoofdgebouwen, 3 grotere bijgebouwen en 17 spiekers of schuurtjes voor hooi- of graanopslag. Deze bevonden zich verspreid over het terrein.

In de ijzertijd zijn hiervan 3 hoofgebouwen, 2 grotere bijgebouwen en 15 spiekers te plaatsen. Het organisch vondstmateriaal wees op veeteelt en akkerbouw nabij de site. Uit de vroeg-Romeinse periode werd minstens een hoofdgebouw met bijhorend bijgebouw opgegraven, alsook enkele spiekers.

*Figuur 2: Ijzertijd te Wuustwezel Hofakker*

*Figuur 4: vroeg-Romeinse periode te Wuustwezel Hofakker*

Na het verdwijnen van de bebouwing uit de ijzertijd en vroeg-Romeinse periode lijkt het terrein lange tijd niet in gebruik geweest te zijn voor bebouwing tot in de volle middeleeuwen. Uit deze periode zijn drie zogenaamde bootvormige gebouwen opgegraven met de daarbij horende waterputten. Eén van deze waterputten kon gedateerd worden in de eerste helft van de 11de eeuw. De botanische resten uit deze periode wijzen op veeteelt, akkerbouw, tuinbouw en de cultivatie van fruit- en notenbomen.

*Figuur 5: Volle middeleeuwen te Wuustwezel Hofakker*

*Figuur 6: Houten bekisting van de waterput uit de eerste helft van de 11de eeuw.*

De bewoningssporen werden aangetroffen ten oosten van een oorspronkelijk laagliggend gebied dat millennialang het landschap kenmerkte. In deze depressie werden namelijk ook artefacten uit de steentijd (mogelijk Paleolithicum en Mesolithicum) aangetroffen. Het terrein werd vanaf de late middeleeuwen hoofdzakelijk gebruikt voor landbouwdoeleinden. In de 19de eeuw wordt het gehele terrein genivelleerd, waarbij de toenmalige depressie in het landschap volledig werd opgevuld en in gebruik genomen als wegtracé.